Այս պատմությունը մի մարդու մասին է ով հոգնել ամեն ինչից։ Հոգնել է տեսնել թե ինչպես են հայրը, մայրը և 4 երեխա նախաճաշում էին այնպես, ինչպես կնախաճաշեն վաղը։ Նա կարծում էր որ նույն տանը ապրել էր 16 տարի տեսնել նույն մահճակալ տեսնել նույն Լուսամուտը, տեսնել նույն աթոռներ և սեղաններ կարելի էր ասել որ դու ապրում ես բանտում և պետք շատ արագ փախչել անտեղի։ Նա շատ էր սիրում ճանապարհորդել, նա միշտ երազել լինել Շվեդիայում, Հնդկաստանում, Հունաստանում և Ճապոնիայում։ Ցանկանում էի տեսնել այդ արևով լի երկիրը և ամառով լի ավազը` կատաղած լույսից կուրացած ծանր տաքության ներքո: